Годзе, скептык, д’яблу ў лад
Цьвердзіць марна,
Што вярнуца ў весьні сад
Не рэальна.
А калі ў прыродзе ёсьць
Цудадзейны
Міг вяртаньня ў маладосьць
Неспадзеўны?
Сьветлы міг, каб уталіць,
Нібы смагу,
Боль, што ўсё яшчэ баліць –
Сьціха, змалу.
Той, зь якім і адыду,
Той, якому
Рысу я не падвяду
Аж да скону.
Як і кожны ў Бога госьць,
Рад табе я,
Міг вяртаньня ў маладосьць,
Міг-надзея!
Адлюбіў, недалюбіў –
Век ня вечны.
Цудам, міг, цябе зрабіў
Боль сустрэчны.
2001-2002
|
|
