Ісьці я ў ложак не жадаю,
Хоць галавою зачыніў ўсе думкі,
І ключ схаваў у sacre-terr’ы,
Пад столь накідаў свае румкі.
Я адчуваю, што павінен
Нанова склеіць тры кавалкі,
Мне лямпачка зьбірае скібкі
Ад габляванай раньням палкі.
Ня хутка я стамлюся быці
Руйноўшчыкам старой пустоты.
Я ведаю, што ўжо ніколі
Мне не пазбавіцца нямоты...
|
|
