Расхмарыцца, сыдзе-сплыве за далёкі, сьляпы і глухі небасхіл чорная навісь, і выблісьне сонца, пасьля – і зусім распагодзіцца, і будуць пазумкваць вясёлыя пчолкі і лянотна-паважна пагудваць у тон ім чмялі, – на нашай, усё яшчэ ў красках і зёлках, зямлі.
