РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Ніл Гілевіч
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Аб рыфме «свабоду – народу»

                                                        Я адплаціў народу,
                                                        Чым моц мая магла:
                                                        Зваў з путаў на свабоду,
                                                        Зваў зь цемры да сьвятла.
Янка Купала

 
Вы памыляецеся, пане наватар,
Калі, на пацеху якому звыроду,
Сьмяецеся з рыфмы «свабоду – народу»
Як з прымітыўнай, нічога ня вартай.
 
Можа, у нашай мове ёсьць
Лепшая да слова «народу» сугучнасьць?
Лепшая зьместам і духам спалучнасьць?
Дык засьведчыце: вось яна, вось –
Болей сэнсоўная,
Больш адпаведная,
Болей зьмястоўная,
Больш запаветная...
 
У нашай паэзіі, пане,
«Свабоду – народу» –
Ня проста сугучча.
Гэта – лёс,
Гэта – кон,
Гэта – клятва:
Ніводным радком не сагнуцца.
У нашай паэзіі
Самая моцная рыфма –
Тая, што з сэрца,
Якое ад болю ахрыпла.
Як у Купалы ў трынаццатым,
У дваццатым і дваццаць шостым...
У нашай паэзіі
Самая страшная доля –
Застацца «малым-недарослым».
 
Калі будзеце шчыра маліцца
Беларускаму богу Сварогу,
Вы прыйдзеце –
Веру і не хачу памыліцца –
Да сугучча «Народу – Свабоду».
 
Да яго ідуць праз пакуты,
Праз боль ідуць люты, пякучы,
Да сябе ня знаючы літасьці,
Душу вызваляючы з сытасьці...
 
Зрэшты, кожнаму рупіць сваё,
Можна й гуляць
У вершыкі-хахачкі,
Хіхачкі, хохмачкі...
Іх безьліч на сьвеце –
Аматараў пазабаўляць,
Сугуччы няведамыя знаходзячы.
 
Дык гэта на сьвеце!
А ў Беларусі да слова «народа»
Сёньня адзінае трэба сугучча:
С В А Б О Д А!
 
Ліпень, 2006 г.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.