Šumić markotna volcha
Nad rečkaju burłivaj,
Abrosłaja na dole
Badylami, krapivaj.
Nad joj sinieje nieba
I sieje niepryviety:
To studziać jaje zimy,
To palać jaje lety.
Abłomłivaje viecier
Hałiny biez sumleńnia,
Padtočyvaje rečka
Žylastaje kareńnie.
Paciešycca, jak ptuški
Piajuć viasnoj ahniście;
Žałobu žalaŭ nosić,
Jak raździajecca ź łiściaŭ.
Dni mnohija prachodziać,
Najbolš niepahadłiva,
Šumić markotna volcha
Nad rečkaju burłivaj.
14.VIII.1906
|
|
