РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Ніл Гілевіч
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Браканьер
Штрыхі да адной біяграфіі
Жыў паэт. Жыў і гэтак і так –
з мазаля. У раскошу ня пнуўся.
I дажыў да гадоў, калі час
азірнуцца. I ён азірнуўся.
 
А татулькі-матулькі мае!
Ажно страшна самому паверыць:
як ён мог так бяздарна свой век
змарнаваць, спуставаць, збраканьерыць?
 
Тое ўсё, чым штодзённа жывуць
і чым цешацца ў сьвеце паэты –
абышло, абмінула яго
як ня вартага радасьцяў гэтых.
 
За апошніх год трыццаць, бадай,
апантаны грыбнік у маленсгве,
два ці тры ўсяго, можа, разы
пахадзіў-пабадзяўся па лесе.
 
Сорак год не падвязаваў лыж,
і паўсотні набегла ўжо недзе,
як за вёсламі ў чоўне сядзеў
і як ехаў на веласіпедзе.
 
Пра аўто нават сьмех гаварыць –
тут ад жарсьці ён поўнасьцю вольны:
хоць страляйце яго – «мерсэдэс»
ён ня зможа адрозьніць ад «вольвы».
 
Ані разу ў жыцьці не сіляў
на шампур і ня пёк над вугольлем
смакату, у чаканьні якой
дух людскі вар’яцее сягоньня.
 
А жыцьцё, як цякучы пясок
у той колбе – сьцякала, сьцякала...
З гэткім нуднікам дружбу вадзіць
стала многім сябрам нецікава.
 
Дзіўны лёсу свайго браканьер!
Недарэка. Ды нават і рэдкі.
У сьвяцілішчы нашых пісьмен –
шмат няцэпкіх. Хай будзе і гэткі.
 
2006-2007
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.