РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Ніл Гілевіч
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Па звычцы
Хвароба, што лічыцца панскай здаўна,
такія дала мне турботы –
так пальцы скруціла, што хай бы яна
сышла на гнілыя балоты.
 
Нічога рукамі зрабіць не магу –
адно толькі словам ад сэрца.
Ды слова... – каму яго ў гэту смугу
Я ўзычу? Тутэйшым зьняверцам?
 
Навошта яно ім, прывыклым глытаць
хлусьню і дурноту па модзе?
А рукі... Бяз рук не магу нават даць
нягодніку-хаму па мордзе!
 
Найгорай жа тое, калі закарціць
мне лыкнуць кілішак «крышталю»:
галоўку з бутэлькі ня ў сіле скруціць!
Хоць румзай ад крыўды і жалю.
 
Даверыць «скруцэньне»суседу свайму?
У прынцыпе – можна, канечне.
Але ж тады трэба наліць і яму.
Што ў прынцыне – ой, небясьпечна!
 
Жартую – па звычцы. Трывога ж расьце
ня жартам. Бяда прагрэсуе.
Няўжо дажывуся, калі па лісьце
і пёрка рука не пасуне?
 
Весасень, 2007 г.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.