Кожная сьветлая згадка
пра нашу з табою –
Болем удзячнасьці лёсу
праз сэрца праходзіць.
Болем, але не пакутным,
а толькі салодка-шчымлівым.
Болем, які мне гаворыць,
што быў я папраўдзе шчасьлівым.
Кожная горкая згадка
пра нашу з табою –
Болем раскаяньня і шкадаваньня
мне сэрца сьціскае.
Болем-высновай, гарчэйшай
ад самага горкага болю, –
што не пачну ўжо я нанава,
з розумам, наша з табою.
Дзякую, Божа прасьветлы,
што перад дарогаю вечнай
Ты ўзнагародзіў мяне
гэтай мукай жывой, чалавечай.
2007
|
|
