I лятуць насустрэчу
Палі і лясы,
I мігцяць за вакном
У начной цішыні.
Толькі сон адляцеў і ня морыць мяне.
Як палі і лясы,
Так мінулыя дні
Насустрэчу лятуць.
I глыбокія раны крывавяць, баляць,
I, як матчыны сьлёзы, спадаюць, гараць
Зоры ціха ў начной глыбіні.
Ноч павольна плыве,
Цягнік мой ляціць
Ад пакінутых мною
Палёў і крыніц,
А пры мне толькі кашаль і думы...
I да болю ў грудзях
Так ахвота дажыць
Да сьвітальнай зары...
1935
|
|
