Сонца ў калосьсі згарэць не магло, Покуль ноч не арасіла аселіцы. Месяц прыйшоў, скамарох, у сяло З чорнай кудлатай мядзьведзіцай. Выплылі хмары – авечак табун Выгнаў на поле шырокае вецер I заіграў звонам збуджаных струн На зачараванай жалейцы. Сьпіш неспакойна ты, вёска мая, Вечна цябе сны бясхлебныя мучаць, Там, дзе расстайныя сосны стаяць, Нарачы хвалі ўскіпаюць на кручах. Сёньня з астрогаў, з этапаў цяжкіх Песьні змаганьня прынёс пад дзяругай. Родная вёска, паслухай ты іх! Чуеш свайго песьняра-валацугу?!
1936
|
|