Жаць ідзе батрачка рана,
Жыта жаць у панскі двор,
Вочы хусткай выцірае –
Хусткай, што купіў Рыгор.
Толькі недзе ён далёка –
За астрожнаю сьцяной;
На расстаньні ёй пакінуў
Хустку зь песьняю сваёй.
Гаварыла гэта песьня,
Што парвуцца кайданы
I над намі хутка ўстане
Сонца волі і вясны.
I як песьні не паверыць,
Што пеў некалі Рыгор,
Песьні той, што паўтараюць
Разам зь ёю нівы, бор?
1936
|
|
