Зара на плоце іскрамі затлела, Клубіцца пыл прасёлачных дарог, А на страсе чубатай, пачарнелай Бусьлінае гняздо і сіні мох. Стаю я і гляджу на маю вёску, Прачнуліся вясеньнія сады; Зязюля на лістах рабой бярозкі Камусьці ліча шэрыя гады. Скажы мне, варажбітка баравая, Мо' чула дзе ці, можа, знаеш ты: Калі да нас свабода завітае, Калі з астрогаў вернуцца браты? I звонка мне яна закукавала У цішыні празрыстай, веснавой, Як быццам бы яна сказаць жадала, Што гэты час ужо не за гарой!
1936
|
|