Вязень
памёр малады,
на вастрожным шпітальным дварэ.
Плакаў дзень шэры
белымі ком'ямі сьнегу...
Плакаў і вецер
паўночны між крат
на дроце калючым.
Ліст яму з дому прыйшоў.
Пішуць – хутчэй адпішы,
Літары коса, няроўна...
Пэўна пісаны рукою працоўнай,
рукой ад плуга і касы.
Лісту таго не чыталі яму,
Плакаў дзень шэры
белымі ком'ямі сьнегу...
I на вастрожным шпітальным дварэ,
на дроце калючым,
плакаў і вецер паўночны
звонка,
балюча.
1935
|
|
