Танкі з крыжам ляцелі на лес празрысты.
Дым мяшаўся зь зямлёю. Сьцяліўся пажар.
Палала бярозка, танюткая, чыстая,
Без стогну, як Жанна д'Арк.
У дрэўцы, кволенькім, як мімоза,
Цякла зямлі маёй мужная кроў...
Я знаю, як гінуць нашы бярозы:
Без плачу. Шапкі далоў!
1969
|
|
