Неба пакрылася
шэрай чачоткай,
хмараў над лесам
тапіліся лодкі,
што за славянскім
прыплылі пасагам, –
лодкі вікінгаў,
адважных варагаў.
Але спаткаўшы
над Нёманам раці,
мусілі з бою
дамоў уцякаці.
З даўніх набегаў
янтар пакідалі,
золата грошаў
і гурбы караляў.
I на усходзе
засталіся толькі
з бурнага шляху
адны валатоўкі.
Хутка сатрэ іх
медзяны цень сосен,
вечар іх зорным
пяском пазаносіць.
7.V.1937.
|
|
