 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
I пацягнуліся дні –
восені зрэбныя ніткі,
зь іх верасы, палыны
вецер сумуючы выткаў.
Дзень, як матыль, ападаў,
крыльля спаліўшы, за горы;
месяц дугу паласкаў,
выехаўшы на вазёры.
Золатам лісьця зьвіняць,
ціха бярозы ўздыхаюць.
Дрэмлець краіна мая
быццам жняя маладая.
Вочы закрыла – зару,
дзе журавы адляталі,
жменяй сыпнула ў гару
дзіўныя зоры-каралі.
Сяньня ня трэба табе,
у верасох расьцьвітаеш,
а на вясеньняй сяўбе
ў косы іх зноў паўплятаеш.
Зоры далёка зьвіняць.
Грудзі бадзёра ўздыхаюць.
Дрэмлеш, краіна мая,
Дзіўная і маладая!
Ціха. Іду паміж дрэў.
Лісьця, як крыльлямі соек,
ў сэрцы збудзілі напеў
сьнегам занесеных хвоек.
Зноў у грудзёх зацьвіло
шмат васільковага разам:
маці старая, сяло
сьвятам убрана дзяразай...
Песьні далёка зьвіняць...
Песьняй і я прывітаю
дзень твой, краіна мая,
зорная і маладая!
5.IX.1936.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
