Гудкі і калёс перазвон, –
Памалу цягнік пад'язджае.
Абмыла вячэрні пэрон
I песьня, і мова чужая.
I ўсё іх дзівіла у нас:
I беднасьць зямлі,
I багацьце,
Палёў хараство,
I вясна,
I нашы лазовыя лапці.
Чуваць быў начлежны напеў...
Праплакаў кулік над папарам.
Хтось «Мацюся» хрыпла запеў
Пад струны гавайскай гітары.
На захад ідуць цягнікі –
Лён,
Жыта,
Саснаі бяроза...
Гляджу і гляджу з-пад рукі,
Як наша юнацтва вывозяць.
1938
|
|
