Такая лютая зіма!
Шалее буры сьнежны накіп,
І не відаць дарожных знакаў.
Што ж змоўклі, гледзячы ў туман?
Ці, можа, страшыць ветру гул
I вышыня абрываў горных,
Дзе стыне ваш напеў мінорны,
Напеў пра смутак і тугу.
Глядзіце: струны паржавеюць –
Ня вытраце іх і агнём, –
Парвуцца і задрэмлюць сном,
Закалыханыя завеяй.
Даўно ў шалёным карнавале
Зямля трывожная гучыць.
Хутчэй давайце, скрыпачы,
Чырвоны гром сваім цымбалам!
1938
|
|
