Плыве, хвалюючыся, шум,
Сьцюдзёны шум па нівах чорных,
I нізка, нізка хмары дум
Лятуць асеньнім шляхам зорным.
На ўзмор'е нельга адагнаць, –
За молам парусы бялеюць;
А да цябе – і ты адна,
I над табой яны цямнеюць.
Палю агонь. З усіх бакоў
Лятуць сны-думы, ападаюць
На полымя, на жар вуглёў, –
Шкада, што толькі не згараюць!
1939
|
|
