 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Пад кайданамі гор акіяны гараць,
Там шалёная лава цячэ...
«Не душы мае грудзі, зямная кара!..
Я жывая яшчэ!
Чуеш? Мне абрыднуў каменны прыгон!
Чуеш? Чуеш? У тоўшчы зямной,
Ў нетрах гор уздыхае вялізны гонг
З мора Чорнае велічынёй».
Тут. Тут. Тут. І там. Там. Там.
Гонг грыміць пад зямлёй, ракоча тамтам.
Чуйна вушкі наставіў насцярожаны трус.
Набліжаецца землятрус.
Лані горныя пакідаюць бары,
Захлынаюцца ў рэчках язі.
Вось... Вось-вось пакажа вяршыня гары
Небу першы крывавы язык.
Ўскалыхнула мора сваю тугу...
Глей узьняўшы, як кроў, руды,
На дрыготкі бераг цунамі бягуць,
Хмарачосы з чыгуннай вады.
Чуеш? Вось... Чуеш? Вось! Вось! Вось!!!
Трэсьне, зломіцца ў курчах зямная вось,
Нівы моршчацца, мнуцца, нібы абрус.
Землятрус! Землятрус! Землятрус!
Сьвет аглух ад архангельскай страшнай трубы.
Горы крычаць: «Ратуй!»
Ад штуршкоў пад падэшвы ўзьлятаюць дубы,
Вежы замкаў у неба лятуць.
Вылятаюць з расьпяцьцяў, як кулі, цьвікі,
І, гнілы уздымаючы пыл,
У крывавыя хмары лятуць мерцвякі
З праслаўленых хцівых магіл.
Чуеш? Вось... Чуеш? Вось! Вось! Вось!!!
Трэсьне, зломіцца ў курчах зямная вось.
Разьляціцца зямля, як пад доўбняй гарбуз.
Землятрус! Землятрус! Землятрус!
Бачыш? Бліскаўкі нараджае туман,
Нарастае, клубіцца імгла, –
Гэта лавай з адгор'яў цячэ гурма
Ў чорнай цемры і ў барве сьвятла.
Іх самбрэра – як хмары над сьветам сьляпых,
Іх мачэтэ – як грозны жах,
І маланкі над імі мігцяць, як сярпы,
А сярпы – як маланкі ў руках.
І зямля трасецца пад іхняй ступой.
Гора ж тым, хто, сьляпы як крот,
Паспрабуе заціснуць рукою сваёй
Землятруса адверсты рот.
11.VII.1967.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
