– Прысядзь і выпі кубак, брат! Мо' церпкай здасца гэта брага. Я сам садзіў свой вінаград, Я знаю вартасьць сьпелых ягад. Ня шмат у падзямельлі ёсьць Дубовых бочак для пахмельля, Зь якіх бы мог піць сам і госьць На пахаваньнях і вясельлях. Я знаў: ня хлусіць садавод. Ён быў равесьнікам, вядома, Меў, як і я, на скронях пот I рукі ў сьвежым чарназёме.
1946
|
|