Страціў лес свой зімні чуб,
Ліст растраціў да манеты...
І стаіць адзін адзеты
За вакном іржавы дуб.
Дуб-мярзьляк, скупеча-дуб
Шмоцьцем гольле сагравае...
Вецер трэпле і матляе
Жоўты зімні дуб.
Вецер вые ў сотні труб,
Сьнег з дажджом у шкло шпурляе...
Стой са мною аж да мая,
Браце мой, іржавы дуб.
21.XI.1981. 10.15. Паўн.м.
|
|
