Нават сьцюжным зімовым вечарам
Або ўвосень, як зьліва лье,
Як цябе я на вуліцы стрэчу –
Падгінаюцца ногі мае.
Што казаць пра майскае раньне,
Калі ў росах салоўка б’е?
Што скажу я табе, каханы?..
Падгінаюцца ногі мае.
Што скажу са сваёй гаротай?
Хаты побач, а...
кроч ня кроч,
Будзе тое ж:
салоўка, журбота,
Цыгарэтны агеньчык ля плота
І маўчанне ў цёплую ноч.
Будзе тое ж:
начныя лукі
Безь сьвітаньня.
Салоўка пяе.
Пакахай жа, вазьмі на рукі –
Падгінаюцца ногі мае.
16.VII.1972. Гадзіна ночы.
|
|
