Неспадзявана: – Добры дзень! Я глянуў – сапраўды Растаў дажджлівай хмары цень I зацьвілі сады. Ад радасьці я не знайшоў, Каб адказаць, патрэбных слоў. I ад усьмешкі ад тваёй Красы юнацкай, веснавой, I ад хады, якой ідзеш, Ня мог адвесьці воч... – Ты падарыла: добры дзень, Дык падары і ноч.
1956
|
|