Хмара з хмарай сышліся. – Прыемна Мне цябе зноў, сястрыца, пабачыць. Ці ты помніш, як з морам Міжземным Разьвіталіся ў поўдзень гарачы? – А ты помніш, як зьзялі вяселкі, Калі сьнежныя Альпы міналі? Ах, як мы пасівелі, сяброўка! Абняліся і... зарыдалі.
1958
|
|