Быццам па няроўнай
Грэблі едзе хмара:
Грукат, гул нясецца
Па лугах, імшарах.
Вецер гоніць міма
Бліскавіцы, цені,
Ліст, сарваны з дрэва,
I ахапкі сена.
Уцяклі дзяўчаты
Пад стагі і копы
Ад грымот схавацца,
Ад дажджу-патопу.
Эх, каб гэта бура
Мацьней грукатала
Ды маё каханьне
Да мяне прыгнала!
1960
|
|
