Ой, кароткія ночы ды вясновыя ночы,
А яшчэ карацейшы сон трывожны дзявочы.
Толькі сьвісьне салоўка – яна ў сад выбягае
Паглядзець, як зара ключ зары уручае.
Ой, гарачыя ночы ды ліпнёвыя ночы,
Калі конікі ў полі востраць косы, стракочуць,
Калі кветкі і дрэвы ўсе абмыты расою,
Калі песьня цябе кліча ў жыта густое.
Ой, туманныя ночы, верасьнёвыя ночы,
Калі з дрэў ападае перасьпелы лісточак,
Калі нехта праводзіць цябе позьняй парою
I ня можа расстацца каля весьніц з табою.
Ой, харошыя ночы ды зімовыя ночы,
Калі белай дарогай ты ў мяцеліцу крочыш.
А сьняжынкі, якія ды на твар ападаюць,
Ад агню пацалункаў на марозе згараюць.
1960
|
|
