Ён, як і я, безь зямлі жыць ня можа, Любіць вясёлы раскацісты гром, Сэрцам маім у зьмярканьні пагожым Доўга гарыць пад знаёмым акном. Так, як і я адчуваю заўсёды, Дзе і калі ты чакаеш мяне, Ён адчувае і ў час непагоды, Дзе яго сонца, ў якой старане.
1960
|
|