Быў гэткі вечар веснавы,
Што чуць было здалёк,
Як люстра возера ў цішы
Разьбіў мой паплавок;
Як, зачапіўшыся ў бары
За верхавіны дрэў,
Зары нягаснучай прамень
Над Нараччу зьвінеў;
Як ападалі кроплі рос
На травы, на лісты;
Як сьцежкай па імхах лясных
Падкрадвалася ты,
Каб нечакана вочы мне
Далонямі закрыць
I потым запытацца: хто
Прыйшоў на кліч зары?
1961
|
|
