Тут столькі загадак рака Загадала нам у хмызьняках: Налева чаўном паплывеш – Аеру зялёны бязьмеж, Направа – крутыя віры, А проста – затокі зары. – Скажы мне, сяброўка мая, Куды плыць? – пытаюся я. Ня ведаеш? Хай тады плынь Сама нас нясе ўдалячынь, Далей ад расстаньня з табой, Далей ад пагудкі людской, Да нашых і сноў і надзей, Да чаек, да сонца бліжэй!
1959
|
|