У Хмары, сівой чараўніцы,
Дачушка Вясёлка, якую
Ад раньняй да позьняй зарніцы
Старая зайздросна пільнуе.
Куды б ні пабегла дзяўчына:
Ці ў поле зьбіраць сабе краскі,
Ці ў лес па грыбы, па маліны,
Ці да рыбакоў нарачанскіх, –
Старая маланкамі, громам
Вярнуцца дачку сваю кліча.
I тая прыходзіць дадому,
Хоць сьлёзы гараць на абліччы.
1961
|
|
