Ля грэблі, ля грэблі
Вада закіпае
Ад зораў, што ночка
Зь мяхоў высыпае.
Млын меле, млын меле
Ячмень гэты зорны,
Аж ходырам ходзяць
Грымучыя жорны.
Мы – ў пыле, мы – ў дыме,
Бы ў іней бярозы.
З нас кожны падобны
Да Дзеда Мароза.
Прылёгшы на мліве
Гарачым, дадому
Вяртаемся ў поўнач
Дарогай знаёмай.
Праз пушчу, дзе чорту
Ды зьверу ня сьпіцца,
Праз поле, дзе месяц
Надгрызла лісіца.
Чагосьці храпяць
Палахлівыя коні,
Скрыпяць палазы,
Ды шарахаўкі звоняць.
А вецер, а вецер
Дзьме сьнегам у вочы.
Сон хіліць. I ў сьне млын
Нямоўчна грукоча.
1961
|
|
