«Кесарава – кесару...»
Табе ж я ўсё аддаў:
I тое, што належала
Да зор, зямлі і траў;
I на'т калі ў далёкі шлях
Мяне пазвала ты,
Пайшоў я, за сабой усе
Разбурыўшы масты.
Я шмат багінь спакусьлівых
I ласкавых страчаў,
Але табе, паэзія,
Ніколі не здраджаў.
1961
|
|
