Сьцежка месяца на вадзе, Па якой да мяне ідзе Зь невядомай далечыні Ноч, запальваючы агні. А за ноччу – шум трысьнягоў, Песьня звонкая рыбакоў, I разбуджанай хвалі бег, I мая туга па табе. Як шкада, што туга ідзе Гэткай сьцежкаю, па вадзе. Хай брыла б яна стараной, Непраезнай дарогай якой, I празь некалькі толькі год Клямкай бразнула ля варот, Не даклікаўшыся мяне Ў гэтай месячнай старане.
1962
|
|