Міхалу Забэйду
Куды б цябе лёс ні закінуў,
Калі ты аб роднай краіне
Яшчэ захаваў успаміны,
Калі не забыў сваёй мовы
I колер блакіту вясновы,
Шум Нарачы, шэлест дубровы;
Ці маеш хоць жменьку зямлі той,
Калісь тваім потам палітай,
Кіёк падарожны з ракіты;
Ці нейкае з дому пасланьне,
Ці толькі адно абяцаньне
Цябе ўспамінаць на сьвітаньні
Пад крык журавоў пералётных, –
Дык ты, на чужыне гаротнай,
Яшчэ не самотны.
1962
|
|
