Я знаў людзей, якія ўсё ведалі, – I я зайздросьціў ім; Я знаў людзей, якія не памыляліся, – I я зайздросьціў ім; Я знаў людзей, у якіх быў Начлег свой заўсёды, – I я зайздросьціў ім; Я знаў людзей, якія пісалі Даўжэзныя лісты каханым, – I я зайздросьціў ім... Цяпер і я больш ведаю, Менш памыляюся, Свой маю начлег, Пішу даўжэзныя I без адказу лісты каханай I не зайздрошчу сабе.
1962
|
|