Неўгамонныя тры крыніцы б'юць, Зь першай – сасьнякі баравыя п'юць, А ў другой, крутой, веснавой бруі, Галасы свае мыюць салаўі. А дзе трэйцяя, там – на дошчачцы Ганна мыецца ды палошчацца. Потым, выцершы на грудзёх расу, Заплятаючы русую касу, Доўга ў тонь глядзіць... Эх, каб там, на дне, Хоць бы раз яна ўбачыла мяне!
1962
|
|