Начная зязюленька
Дзённую перакукуе,
Залашчыць, задобрыць,
Зашэпча і так зачаруе,
Што ўсё стане іншым:
I травы, і дрэвы, і поле,
I нават няволя ў яе
Здасца радаснай воляй.
Таму не магу я ніколі
Чуць без хваляваньня
На золаку раньнім
Вясновай парой кукаваньне,
Бо мне яно напамінае
Зязюленьку тую,
Зь якой я расстаўся даўно,
Па якой я сумую.
1962
|
|
