Дождж, восеньскі дождж.
А я твой парасон
Сярод тысячы іншых пазнаю,
Стук абцасаў, ледзь чутны,
I ў шуме штодзённым адрозьню,
Цень твой нават,
Заплюшчыўшы вочы, адчую.
Знаю, сьпяшаесься ты
На сустрэчу з другім,
Пераходзячы плошчы
Чаканьня майго,
Прабягаючы вуліцы
Крыку майго
I масты,
Замініраваныя маёй роспаччу.
На адным зь іх
Спыніўся,
стаю
Ў золкі восеньскі дождж,
Чакаю выбуху.
1963
|
|
