Намаляваў мароз на шыбе
Дрымучы лес, а ў лесе тым:
Нябачаныя птушкі, рыбы,
Блакітная, глухая стынь,
На сьцежцы сьвежы сьлед зьвярыны
(Ці воўк прайшоў, ці, можа, дзік),
А побач – сьнежная хаціна,
Ў якой жыве сам чараўнік...
I не заўважыла Параска,
Як ад дыханьня ад яе
Зімы сярэбраная казка
Расходзіцца і растае.
Тут не паможа на'т і мама.
Дзяўчынцы крыўдна аж да сьлёз,
Што за акном ізноў той самы
Гасьцінец з чарадой бяроз.
1963
|
|
