Mahło b usio inačaj być zusim, Kab nie jaho ty, a mianie lubiła; Mahłi b nia znać ściudzionych, lutych zim, I adzinota ŭ sercy nie haściła b. Mahło b i sonca štodzień uschadzić Nad inšym polem, inšym niebakrajem... Jakomu durniu śviet dałi zrabić, Jaki my ŭsio žyćcio pierarablajem!
1965
|
|