Mahło b usio inačaj być zusim,
Kab nie jaho ty, a mianie lubiła;
Mahłi b nia znać ściudzionych, lutych zim,
I adzinota ŭ sercy nie haściła b.
Mahło b i sonca štodzień uschadzić
Nad inšym polem, inšym niebakrajem...
Jakomu durniu śviet dałi zrabić,
Jaki my ŭsio žyćcio pierarablajem!
1965
|
|
