Вецер ужо і лістотай ня кружыць, Золкі, начны вылізвае брук. І лету на зьмену прыходзіць сьцюжа, І сон на зьмену пяшчоце рук. І што абдымаць цябе ззаду за грудзі, Лавіць нагою выгіб сьцягна, Калі замест песьні вясеньняй будзе Зіма, забыцьцё і здрада сна? І як мне ня гладзіць цябе з трапятаньнем, І як мне ня плакаць ад гора ў сьне, Калі ты кожным сваім дыханьнем Нібы адрываесься ад мяне.
30.XI.1970.
|
|