Усе гавораць, што адзін
Хоць зьеш вала – адна хвала.
Знайшла вавёрка між ляшчын
Арэх і па гасьцей пайшла.
Пайшла. А цёмны бор высок.
Няма яму канца нідзе.
А ў тым бары адных сарок
Не пасклікаць за цэлы дзень.
Адных зайцоў ды барсукоў,
Ласёў сахатых ды лісіц,
Адных мядзьведзяў-пчаляроў –
Не абысьці, не палічыць.
Пакуль наведала яна
Знаёмых і сяброў сваіх –
Мінула восень не адна
У царстве нэтраў баравых.
Калі ж зазваныя прыйшлі,
Стаяў у лесе гул і сьмех,
Бо пачастунку не знайшлі –
За гэты час прарос арэх.
Прарос, шуміць сярод ляшчын,
Адкуль, відаць, у сьвет пайшла
I гэта прымаўка: адзін
Хоць зьеш вала – адна хвала.
1965
|
|
