З кожным днём усё больш
Дасьпяваюць пад вокнамі яблыкі.
Вось яны на галінах гараць,
Быццам чырванагрудыя зяблікі,
Зь верасьнёвых лістоў
П'юць расу, быццам сон, густую
I, здаецца, пяюць,
Калі ты мяне імі частуеш.
I таму, праз сады
Ідучы з табой раніцай слаўнай,
Я шкадую заўжды,
Што на год восень толькі адна ў нас.
1965
|
|
