Вёска мая невялічкая,
Але гэта ня значыць,
Што празь яе можна
Хутка прайсьці і праехаць.
Калі вы прыпыніцеся
На хвіліну ля студні,
Або прыкурыць,
Або пра дарогу дазнацца,
Вас так не адпусьцяць
Цікаўныя аднасяльчане мае,
Пакуль не распытаюцца:
Хто вы, адкуль,
Што чутна ў вакольлі,
Які дасьпявае ўраджай,
Ці годзіць пагода
I колькі згулялі вясельляў.
А потым пачнуць варажыць,
Якой лепш ісьці вам дарогай:
Ці кладкамі, ці нацянькі,
Ці сьцежкай грыбной,
Ці гасьцінцам.
Таму, калі дужа сьпяшаецеся,
Я раю ісьці вам ня вуліцай нашай,
Але – загуменьнем, аселіцай.
Там хоць макравата бывае,
Затое нікога ня стрэнеце,
Апроч буслоў.
А я, хоць і часу ня маю,
Яшчэ раз сягоньня
Па вуліцы гэтай прайду.
1966
|
|
