І тады закахалася хмара... У паплавы, ад расы прамяністыя, І ва ўсю Беларусь маю чыстую, Ў мары бору, ў палёў абшары. І заплакала ад каханьня, І сьлязою чыстай абмыла Ўсе абшары зямлі маёй мілай, Ўсе калыскі яе і магілы, Ўсе зьмярканьні яе і сьвітаньні. І пад птушак зялёны гоман Нарадзіліся для абшараў, – Плод каханьня бору і хмары, – Мой Дняпро, і Бяроза, і Нёман.
26.XI.1981. 9.45. П.м.
|
|