Мая хата – з краю. Таму ў яе першую грукаюць Вятры, зьбіўшыся з дарогі, Хмары сьнежныя і дажджлівыя, Птушкі пералётныя, Сакавікі і лістапады, Кірмашовыя дні, Працавітыя будні, Змораныя падарожнікі... Мая хата – з краю. I ў таго, хто жыве ў ёй, Усе дні – клапатлівыя, Усе ночы – бяссонныя, Усе лавы – занятыя, I ніколі не гуляюць, Ні хвіліны не сьвяткуюць Ні печ, ні качарэжнік, Ні міскі, ні лыжкі, Ні конаўкі, ні цымбалы.
1968
|
|