Мне здалося, што ты мяне аклікнула.
Але гэта быў толькі голас ветру,
Ня голас ветру – а спалоханай птушкі,
Ня спуджанай птушкі – а соннай галінкі,
Ня соннай галінкі – а кроплі расы,
Ня кроплі расы – а далёкага рэха...
Але я ўсё роўна штодзень
Іду міма вокан тваіх,
Каб яго яшчэ раз пачуць.
1968
|
|
