Трэба заўсёды узводзіць масты З надзей, Летуценьняў I песень. Бо я калісьці Перадаверыў быў Жалезу, камню, дрэву. I калі вярнуцца спрабаваў Па маладосьць, Пакінутую недзе На скрыпучых мажарах, На бацькоўскай прызьбе, На барознах ральлі, – Усе масты былі зьнішчаны Сякерамі марозаў, Капытамі дажджоў, Калёсамі грому, Агнём.
1968
|
|