Наднёманскія сенажаці! Трава высокая, як песьня жаўрука, I мяккая, як летні сон, I хмельная, як мёд вясельны. Таму тут лёгка спатыкнуцца, Зачапіўшыся за ўрочнік, за дрымотнік Ці, як аднойчы мы з табою, – За каханьне, I да зары сьвітальнай загубіцца.
1971
|
|